“Breng mij het duplicaat,” zei de chef. Monden vielen open. Monden, omdat het er twee waren. Blikken smeten zich dan ook op de opengevallen monden. Blikken en monden, het zou factuurnummer 129403 nooit zijn overkomen. Hooguit een zucht waarvan niemand zelfs zin zou hebben om erover na te denken om die in een fles op te vangen. Eén van de twee anciens loopt naar een inbouwkast en haalt er een kaft uit. Hij neemt een blad uit de kaft en legt het op de kopieermachine. “Stuur maar door naar mijn kantoor,” zegt hij. De ancien drukt op de knop.
-
Plots brengt de ober de kaart. Een kastanje-okerkleurige kaft omhelst geplastificeerde bladeren. Café De Stroom schenkt informatie. Je ziet het al op het bord dat schuin (in een hoek van 33 graden zeggen krijtlijnen op de grond) naast de deur staat. “Er worden slechts 72 decibels verwacht. De Malinwa speelt morgen pas.” Daaronder staat dat 72 decibels overeenkomt met het volume van Jules die zijn moeder belt terwijl hij stofzuigt. Het leven kan draaglijk zijn. “Voor mij de informatie van de dag,” zeg ik. “Je bent even cool als gehaakte gordijnen,” antwoordt de ober.
Wouter van Peer 